دفتر بنت مدعی شد که عذرخواهی پوتین طی تماس تلفنی او با بنت در روز پنج‌شنبه انجام شده بود و بنت هم از پوتین به خاطر موضع آشکار وی درباره ملت یهود و هولوکاست تشکر کرده بود. با این حال، شبکه خبری المیادین گزارش داده که کرملین با صدور بیانیه‌ای این ادعا را تکذیب کرده و آن را خبرسازی رسانه‌های عبری دانسته است. به این ترتیب، کرملین نه‌تنها از حرف لاوروف و یهودی بودن هیتلر عقب‌نشینی نکرده، بلکه با تکذیب ادعای دفتر بنت نشان داد که شکافی قابل توجه بین دو طرف ایجاد شده است. این شکاف می‌تواند با مواردی نظیر انتشار ویدئوهایی از لگدمال شدن پرچم روسیه زیر پای صهیونیست‌ها بیشتر از این شود. چیزی که مشخص است، فاصله گرفتن رژیم صهیونیستی از موضع بی‌طرفی اولیه است که نه‌تنها به جرگه حامیان اوکراین پیوسته و در مقابل روسیه قرار گرفته، بلکه با فرستادن تسلیحات به صورت غیرمستقیم در این جنگ مشارکت کرده است. این اقدام تل‌آویو بدان معناست که رژیم آن در ردیف کشورهای متخاصم با روسیه قرار گرفته و واکنش‌های تند مقامات روسیه و از جمله لاوروف نیز پاسخی به آن است.
چیزی که تاکنون اتفاق افتاده بیشتر از لفاظی‌های سیاسی بوده، اما نکته مهم این است که آیا تنش بیشتر از این نیز خواهد شد تا اینکه مسکو مجبور به اتخاذ اقدامات عملی در برابر تل‌آویو شود. دست‌کم ظواهر امر که مؤید تشدید روابط است. در واقع، پاسخ کرملین به ادعای دفتر بنت نشان می‌دهد مسکو حاضر به کوتاه آمدن نیست و منتظر است ببیند اقدام عملی تل‌آویو چگونه خواهد بود. در مقابل به نظر می‌رسد تل‌آویو تصمیم خود را گرفته و به روند فعلی خود برای حمایت سیاسی، مادی و نظامی از اوکراین ادامه خواهد داد. در این صورت کرملین چاره‌ای جز اتخاذ اقدام عملی نخواهد داشت و یک گزینه در دسترس آن عرصه سوریه و مقابله با تجاوزهای رژیم صهیونیستی به این کشور است. به نظر می‌رسد روسیه در برابر این تجاوزها تاکنون تصمیمی برای رویارویی نداشته، به‌خصوص که سامانه‌های دفاع هوایی مهم در سوریه عمدتاً زیر نظر کارشناسان روسیه است.

تاکنون این مسئله به صورت جدی مطرح بود که چرا روسیه در برابر تجاوزات رژیم صهیونیستی به حریم هوایی سوریه از سامانه اس ۳۰۰ خود در سوریه استفاده نمی‌کند، در حالی که دست‌کم به لحاظ نظری، این سامانه قادر به دفع این تجاوزات است. حالا با تغییر شرایط در روابط مسکو و تل‌آویو و تشدید تنش بین دو طرف، امکان دارد که نحوه رفتار روس‌ها در این خصوص نیز تغییر کند. در واقع تشدید این تنش بیشتر ناشی از این موضوع است که تل‌آویو دیگر آن فایده‌ای را ندارد که مسکو پیش از این و در دوره نخست‌وزیری بنیامین نتانیاهو انتظارش را داشت و به این جهت، نه‌تنها دیگر دلیلی ندارد که از سامانه اس ۳۰۰ خود برای مقابله حملات هوایی رژیم صهیونیستی استفاده نکند، بلکه تنش موجود و شدت گرفتن آن یک انگیزه‌ به مسکو می‌دهد تا تصمیم خود را در این مورد تغییر دهد. بنابراین باید دید که آستانه تحمل مسکو به آن حد رسیده که تأثیر آن در سوریه مشاهده شود یا هنوز نیز حاضر است با وجود مواضع و اقدامات خصمانه تل‌آویو، رویه گذشته را ادامه دهد.